"Poza czasem" Alexandra Monir

źródło

Tytuł: Poza czasem
Autor: Alexandra Monir
Wydawnictwo: Jaguar
Stron: 288

"Kiedy rodzinę Michele Windsor dotyka tragedia, dziewczyna zmuszona jest przeprowadzić się z Los Angeles do Nowego Jorku, gdzie mieszkają jej bogaci i arystokratyczni dziadkowie, których nie poznała nigdy wcześniej. W ich starym, pełnym rodzinnych sekretów domu przy Fifth Avenue, Michele odkrywa największą tajemnicę: dziennik jednej z jej przodkiń, który ma niesamowitą moc: przenosi ją w czasie do 1910 roku, kiedy to został napisany. Tam, na wytwornym balu maskowym, Michele poznaje młodego mężczyznę o intensywnie niebieskich oczach, który przez całe życie nawiedzał ją w snach. Zakochuje się w nim i rozpoczyna romans nie z tego świata.

Michele zaczyna prowadzić podwójne życie, próbując zachować równowagę pomiędzy swoim współczesnym, szkolnym życiem a ucieczkami w przeszłość. Kiedy jednak dokonuje straszliwego odkrycia, musi udać się w podróż w czasie, by uratować chłopaka, którego pokochała i zakończyć poszukiwania, które zdecydują o jej losie." źródło

Podróże w czasie i literatura to nie zawsze udane połączenie. Zdawać by się mogło, że temat ten został już w pełni wyczerpany, a my czytaliśmy już o wszystkim. O podróżach w przyszłość i w przeszłość. O starożytnych gladiatorach i statkach kosmicznych ratujących świat. Czy jest więc jeszcze coś, co może nas zaskoczyć? Widocznie tak, ponieważ autorzy prześcigają się w pomysłach. Nie inaczej było z Alexandrą Monir - czy jednak udało się jej wprowadzić coś nowego do tak  często powielanego wątku?

Życie Michele zmienia się nie do poznania. Po śmierci matki zmuszona jest przenieść się do dziadków. Szok jest o tyle większy, że nigdy nie utrzymywała z nimi kontaktu. Przyzwyczajona do skromnego życia nastolatka nie jest w stanie odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Babcia i dziadek, choć mogą zatroszczyć się o nią pod względem finansowym, nigdy nie zastąpią mamy. To jednak nie koniec problemów - Michele natyka się bowiem na dziennik, który przenosi ją w czasie o 100 lat wstecz, wprost na bal maskowy. Tam spotyka chłopca, którego zna ze snów. Czy miłość jest w stanie przezwyciężyć czas?

Problemem "Poza czasem" jest dokładnie to, czego się spodziewałam - schematyczność. Zacznijmy od początku... Nastolatka, która właśnie zmienia miejsca zamieszkania to chyba najbardziej banalny pomysł na początek lektury. Z przykrością muszę stwierdzić, że w czasach kiedy największe triumfy święcił paranormal romance, co druga historia tak właśnie się zaczynała. Słaby początek wystarczy, żeby zniechęcić mnie do lektury, jednak postanowiłam jednak dać szanse "Poza czasem" i nie zrażać się do tej książki. Niestety, złe przeczucia się potwierdziły - schemat goni tutaj schemat. Dziewczyna zakochana w chłopaku żyjącym wiele lat przed nią to coś, co naprawdę już było. I to nie raz.

Niezbyt oryginalna fabuła nie musi przekreślać lektury pod warunkiem, że jest świetnie napisana. Tutaj autorka posługuje się prostym językiem, książkę czyta się sympatycznie, jednak bez wielkiego "WOW". Udało mi się polubić bohaterów, jednak wątek romantyczny był za mało rozbudowany i zdecydowanie zabrakło mi elementu zaskoczenia. Być może wszystko rozwija się w kolejnych tomach powieści, jednak nie jestem przekonana, czy będę miała ochotę sięgnąć po kontynuację.

Powieść Alexandry Monir nie jest złą książką. Nie jest również świetna. To po prostu... średnia historia. Myślę, że spodoba się przede wszystkim młodszym czytelnikom i tym, których naprawdę pasjonują podróże w czasie. Jeśli jednak spodziewacie się czegoś przełomowego i nietuzinkowego, możecie się rozczarować.

Ocena: 5/10

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu: