"Will Grayson, Will Grayson" John Green, David Levithan

źródło

Tytuł: "Will Grayson, Will Grayson"
Autor: John Green, David Levithan
Wydawnictwo: Bukowy Las
Stron: 368

"Pewnego zimnego wieczoru w Chicago przecinają się ścieżki dwóch Willów Graysonów. Nazywają się tak samo, ale do tej chwili żyli w zupełnie różnych światach. Teraz ich życie rusza w całkiem nowym i nieoczekiwanym kierunku. Po drodze jest miejsce na przyjaźń i miłość, muzykę i futbol, a emocjonalna plątanina znajduje kulminację w najbardziej szalonym i spektakularnym musicalu, jaki kiedykolwiek wystawiono na deskach licealnych scen." źródło

Książki Greena mają swoją stałą grupę odbiorców. Oprócz „Gwiazd naszych wina”, która jest powieścią dość uniwersalną i trafi do ogromnej grupy czytelników, pozostałe mają sporo elementów wspólnych. Główny bohater to nietypowy i nie do końca rozumiany przez rówieśników nastolatek, który ma jednak wiernego najlepszego przyjaciela – postać bardzo istotną i (najczęściej) przezabawną. Ważny jest również motyw podróży. Czasami dosłownej, a czasami chodzi bardziej o przemianę głównych bohaterów. Nie oznacza to jednak, że wszystkie książki Greena są takie same – zawsze z przyjemnością zagłębiam się w lekturę i jestem pod wrażeniem nie oczekiwanych zdarzeń. „Will Grayson, Will Grayson” to jednak z książek, które posiadają cechy wymienione powyżej. A może raczej – posiadają w połowie, ponieważ Willów Graysonów jest dwóch!

Mottem Willa Graysona nr 1 jest „siedź cicho”. I tak ma wystarczająco dużo problemów... Jego najlepszy przyjaciel to Kruchy Cooper – pulchny gej, spełniający wszystkie wymogi, aby być stereotypowym, a jednocześnie to postać wyjątkowo urocza. Niestety, nie ułatwia to Willowi zdobycia popularności – chłopak obraca się jedynie wokół Paczki Przyjaciół. Jego znajomi to w większości homoseksualiści, a Will nie ma z tym żadnego problemu, gdyby nie fakt, że nie ułatwia to zdobycia dziewczyny. I gdyby tak jeszcze Kruchy Cooper mógł stać się mniej zauważalny, przez co nie utrudniałby Willowi wiecznego trzymania się na uboczu...

Drugi Will Grayson nie ma nic wspólnego z Greenowskimi bohaterami. To samotny, niezrozumiany chłopak, który pogrąża się w mroku. Gdyby chciał, mógłby mieć wszystko, na czym zależy jego rówieśnikom – popularność, oddanych przyjaciół i piękną dziewczynę. Will chce jednak czegoś zupełnie innego, jednak brakuje mu odwagi. Obu chłopców o tym samym imieniu i nazwisku spotyka się w nocy w sex shopie. Pech chciał, że zostali sami, wystawieni przez bliskie im osoby. Zaskoczeni zaczynają ze sobą rozmawiać, mimo iż nie spodziewają się, że znajomość rozwinie się w coś więcej niż tylko historię, którą można opowiadać znajomym.

Muszę przyznać, że schematyczność powieści Greena zaczyna mnie męczyć. Lubię je, ale brakuje mi odmiany. Już przed sięgnięciem po książkę wiem, że główny bohater okaże się nietypowym młodym człowiekiem, a ja będę oczarowana jego najlepszym kumplem. Nie jest to jednak zarzut, który chce postawić tej właśnie historii, a raczej twórczości autora. Jestem oddaną czytelniczką, po każdą jego książkę sięgam z przyjemnością, jednak byłabym zachwycona, gdyby raz jeszcze postanowił zaskoczyć mnie tak, jak to miało miejsce przy „Gwiazd naszych wina”. Tutaj właśnie takie zaskoczenie się wreszcie pojawiło...

Jeżeli chodzi o Davida Levithana jest to nasze pierwsze spotkanie. Nie ukrywam jednak, że niejednokrotnie przeglądałam zagraniczne strony internetowe i już po tytułach powieści byłam przekonana, że te książki do mnie trafią. Tak też było – zakochana w smutnych i nierozumianych bohaterach, po prostu musiałam zakochać się w Willu Levithana. Bardzo cieszę się, że wreszcie miałam okazję przeczytać jakąś książkę autora, nawet jeżeli w połowie została ona napisana przez Greena. Jeszcze bardziej cieszy mnie fakt, że wszystko wskazuje na to, że wkrótce będę mogła przeczytać kolejne jego powieści.

Przejdźmy jednak to najważniejszego - „Will Grayson, Will Grayson” to książka znakomita, ale nie nadaje się dla każdego czytelnika. Aby w pełni poczuć jej urok musicie mieć naprawdę otwarty umysł. Zdać sobie sprawę, że autorzy mają tyle dystansu, że potrafią stworzyć postacie wręcz groteskowe, jednak nie chcą nikogo urazić. Jasne jest, że choćby Kruchy Cooper został przerysowany w pełni świadomie. On cały jest metaforą. Zaśmiewając się do rozpuku, jednocześnie płynęły mi łzy, bo kiedy zdałam sobie sprawę, o co tak naprawdę chodzi w tej książce, nie mogła pozostać niewzruszona.

„Will Grayson, Will Grayson” to przepiękna historia. Mimo podobieństw do innych książek Greena, naprawdę warto po nią sięgnąć. I pamiętajcie o najważniejszym – otwórzcie swój umysł!

Ocena: 9/10

Za egzemplarz serdecznie dziękuję wydawnictwu Bukowy Las!